روایت شده است: هنگامی که رسول خدا(ص) به دخترش حضرت زهرا(س) از کشته شدن فرزندش حضرت حسین(ع) و غم و غصه هایی که بر ان حضرت وارد میشود خبر داد فاطمه(س) بسیار گریست و گفت:
پدر جان این حادثه چه وقت اتفاق خواهد افتاد؟ فرمود: به هنگامی که من و تو و علی نباشیم . گریه حضرت شدت یافت ، گفت پدر جان ، پس چه کسی بر او گریه می کند و چه کسی عزای او را بر پای می دارد؟
حضرت فرمود: ای فاطمه ، زنان امت من بر زنهای اهل بیتم و مردانشان بر مردان اهل بیتم گریه خواهند کرد و نسلی پس از نسل دیگر هر سال عزاداری را تجدید می کنند.
روز قیامت که بر پا شود،تو شفیع زنان می شوی و من شفیع مردان و هر یک از انان که بر مصیبت حسین گریه کرده باشد دستش را می گیریم و او را به بهشت وارد می نماییم
ای فاطمه در روز قیامت همه چشم ها گریانند به جز چشمی که بر مصیبت
حسین گریه کرده باشد که ان از نعمت های بهشت خندان و شادان است
بحار الانوار ج 44 صفحه 292